Είναι προφανές ότι το παιδί μόλις ανακάλυψε τη δύναμη της απειλής. Πρέπει όμως να ξέρετε ότι αυτή η δύναμη πηγάζει από τη δική σας αδυναμία και τη δική σας ανησυχία για το φαγητό του παιδιού. Συνήθως οι γονείς είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι κι αγχώδεις αναφορικά με τον αριθμό και την ποσότητα των γευμάτων του παιδιού. Αν το παιδί δε φάει όλο το φαγητό του ή ακόμη χειρότερα αν παραλείψει κάποιο γεύμα τότε όλοι είναι κατηφείς.
Η κόρη σας περνάει μία φυσιολογική περίοδο της ζωής των παιδιών όπου αρχίζουν να αποστρέφονται κάποιες τροφές ή και κάποια γεύματα. Είναι προφανές ότι έχει αντιληφθεί την ανησυχία σας και φυσικά το εκμεταλλεύεται. Αν η άρνηση του παιδιού αφορά σε ένα ή έστω μερικά είδη τροφής είναι λογικό να του επιτρέψουμε το δικαίωμα της επιλογής. Αν όμως αφορά στο σύνολο του μεσημεριανού φαγητού τότε τα πράγματα αλλάζουν. Εξηγείστε στο παιδί τη σημασία που έχει να μην παραλείπει κάποιο γεύμα. Αν όμως αυτό δεν είναι αρκετό εξηγείστε του τότε ότι δεν είναι δυνατό ούτε να μαγειρεύετε διαφορετικά φαγητά, ούτε μπορεί να τρώει γλυκά ή άλλες λιχουδιές σαν υποκατάστατο. Η στάση σας θα πρέπει να είναι σταθερή, συνεπής μέσα στο χρόνο και να μην υπονομεύεται από διαφορετική συμπεριφορά τρίτων, κυρίως παππούδων και γιαγιάδων. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά απλά δοκιμάζουν. Όταν καταλάβουν ότι δεν έχουν εναλλακτική επιστρέφουν στο κανονικό τους πρόγραμμα. Ακόμη και τα πιο δύσκολα παιδιά μετά από κάποιο διάστημα αρχίζουν πάλι να τρώνε μεσημεριανό. Στη σπάνια περίπτωση που η αντίδραση του παιδιού δεν κάμπτεται μπορείτε να το συζητήσετε και με τον παιδίατρό.
