Δεν πρέπει να περιμένεις πως η κόρη σου, στα 7 χρόνια της, θα κοιτά απευθείας τον άλλον στα μάτια όταν συζητά με κόσμο.
Παρατήρησέ την όταν μιλάει. Μήπως κοιτάζει κάπου μακριά, αποστρέφει το κεφάλι της ή σκύβει κάτω, πιθανόν κοιτάζοντας που και που στα μάτια, αλλά σίγουρα χωρίς να καρφώνει τη ματιά της σε μια οπτική επαφή που τα περισσότερα παιδιά θα έβρισκαν υπερβολικά έντονη; Αν ναι, αντισταθείτε στην επιθυμία να της πείτε να κοιτάζει τους ανθρώπους απευθείας στα μάτια όταν έχει να τους πει κάτι.
Δεν είναι ρεαλιστικό στην ηλικία της και δεν είναι καν ο τρόπος που μιλάνε οι ενήλικες μεταξύ τους τις περισσότερες φορές. Αντ’ αυτού, λοιπόν, προτείνετέ της να κοιτάζει προς την κατεύθυνση του ατόμου με το οποίο μιλάει και πάντοτε εξηγείτε της πως αυτό γίνεται τόσο από ευγένεια όσο και για να γίνεται πιο κατανοητή όταν μιλάει. Πιθανόν θα της είναι πιο εύκολο να το κάνει με συνομήλικους, παρά με ενήλικες.
Υπενθυμίστε της πως κάποιες φορές οι άλλοι νιώθουν πολύ ντροπαλοί ή φοβισμένοι για να κοιτάξουν απευθείας στα μάτια κάποιον όταν του μιλούν. Παρόλα αυτά πείτε της πως οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να ανταλλάσσουν έστω κοφτές ματιές, καθώς στον καθένα αρέσει να αναγνωρίζεται. Αν η κόρη σας κοιτάζει το πάτωμα όταν μιλάει, μην την πιέζετε να κοιτάξει ψηλά, απολογηθείτε για τη συμπεριφορά της, πείτε πως είναι ντροπαλή -αν δεν κάνετε μεγάλο θέμα για τη συμπεριφορά της είναι πιθανό να το ξεπεράσει.
Έχω το ίδιο πρόβλημα με το 10χρονο γιο μου. Στο σπίτι, τον βοηθώ βάζοντάς τον να εξασκείται σαν παιχνίδι: του λέω να κοιτάζει το μέτωπό μου, όσο μου διηγείται την ημέρα του στο σχολείο. Μια άλλη καλή άσκηση που ο γιος μου πραγματικά απολαμβάνει, είναι να καρφώνουμε ο ένας τα μάτια του άλλου και να βλέπουμε ποιος θα καταφέρει να τα κρατήσει ανοιχτά για περισσότερη ώρα, καθώς συζητάμε τι θα ετοιμάσουμε για δείπνο.
Δοκιμάστε κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες στο σπίτι, αν έχετε κι άλλα παιδιά βάλτε τα κι αυτά να συμμετέχουν για να γίνει η διαδικασία πιο διασκεδαστική. Καθώς το παιδί αποκτά εξοικείωση με αυτές τις μεθόδους παιχνιδιού, θα είναι λιγότερο πιθανό να αποστρέφει το βλέμμα όταν μιλάει με κόσμο. Μπορεί ακόμα να βοηθήσει το να χαμηλώσετε στο επίπεδό της για να μιλήσετε, ώστε να μην χρειάζεται να τεντώνει το λαιμό της για να μιλήσει ή να νιώθει τρομαγμένη από ένα γίγαντα που σκύβει από πάνω της καθώς μιλάει.
Αν, μετά από αυτές τις προσπάθειες, το παιδί εξακολουθεί να σκύβει το κεφάλι όταν μιλά, αποφεύγει εντατικά την οπτική επαφή ή δεν δείχνει ενδιαφέρον για την κοινωνική αλληλεπίδραση, δεν έχει φίλους ή δεν επικοινωνεί με τα μέλη της οικογένειας, τότε μιλήστε με τον οικογενειακό σας γιατρό.
Η έλλειψη οπτικής επαφής είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα του συνδρόμου Asperger. Στα κορίτσια βέβαια, σπάνια γίνεται διάγνωση του συγκεκριμένου συνδρόμου, καθώς έχουν την τάση να είναι πιο κοινωνικά από τα αγόρια, αλλά αν έχετε κάποια ανησυχία για την κοινωνικοποίηση της κόρης σας, θα σας πρότεινα να εξετάσετε και αυτό το ενδεχόμενο.
Θυμηθείτε πως τα παιδιά αγαπούν τις έντονες και περιγραφικές εκφράσεις του προσώπου, γι’ αυτό χρησιμοποιείτε γκριμάτσες, χειρονομίες και γενικότερα τη γλώσσα του σώματος όταν της μιλάτε. Καλή επιτυχία!
