Yasser Al-rahil. Έτσι ονομάζεται ο Σύριος δημοσιογράφος που έβγαλε αυτή τη φωτογραφία.
Πρόωρα μωράκια, αφημένα το ένα δίπλα στο άλλο, ακουμπισμένα πάνω σε μια κουβέρτα. Αγωνίζονται για τη Ζωή και η μάχη είναι άνιση.
Γιατί αυτά τα μωράκια δεν είναι στις θερμοκοιτίδες τους ή στις εντατικές μονάδες όπου θα τύγχαναν φροντίδας και θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν τη μάχη με την προωρότητα;
Γιατί αυτά τα μωράκια γεννήθηκαν στο Χαλέπι της Συρίας.
Γιατί οι νέοι βομβαρδισμοί έβγαλαν εκτός λειτουργίας τα νοσοκομεία της περιοχής και κατέστρεψαν το μοναδικό νοσοκομείο που υπήρχε για τα παιδιά.
Φαντάζεστε τι πανικός επικράτησε όταν το Νοσοκομείο Παίδων αποτέλεσε στόχο. Κλάματα, ουρλιαχτά, παιδάκια με ορούς να τρέχουν στους διαδρόμους. Οι νοσοκόμες έπρεπε να κάνουν το ανθρωπίνως αδύνατον. Να φροντίσουν για όλα τα παιδάκια και κυρίως να βγάλουν από τις θερμοκοιτίδες τα πρόωρα μωράκια και να τα τυλίξουν στις κουβέρτες.
Δεν θα σας πούμε πόσοι έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσά τους και παιδιά, από τους βομβαρδισμούς. Γκουγκλάρετε “χαλέπι, νοσοκομείο, παιδιά” και τα δημοσιεύματα θα βγουν μπροστά στα μάτια σας. Γερό στομάχι να έχετε, αυτό σας λέω μόνο.
Από την άλλη, μπορείτε να υποκριθείτε ότι την Κυριακή γιορτάζαμε τα Δικαιώματα του Παιδιού με μπαλόνια και χαμόγελα και ότι τίποτα από όσα σας προανέφερα δεν είναι αληθινό. Ότι ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας ενός νοσηρού μυαλού. Μακάρι να ήταν έτσι.
Μια φωτογραφία. Πολλές φορές είναι αρκετή για να σε αφυπνίσει. Και τα προβλήματα που μέχρι τώρα θεωρούσες “μεγάλα” ξαφνικά φαίνονται τόσο… μηδαμινά. Δεν είναι έτσι, μαμάδες;
Για περισσότερα θέματα, μπες στο LikeMother,LikeDaughter!
